วันจันทร์ที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2552

บ้านอุมดาใต้ตอนที่7

ตอนที่ 7 ตอนความรู้สึกของเพื่อน

หลังจากที่ร้องไห้กันมาแล้วเช้าวันที่ หก ของวันที่ 19 ซึ่งเวลาตอนของทุกวันก็ไม่ได้เปลี่ยนไป โดยวันนี้จะทำการทาสีอาคารเรียนโดย เพื่อนและพี่ ๆ จะแบ่งกลุ่มกันกันทำ ฉันและเพื่อนก็ได้ช่วยกันทาหรือลงเงาไม้ต่อ เพราะพี่ ๆ บอกว่าต้องเพิ่มความเงาอีก พี่ฮั้วก็ได้มาช่วยก่อนที่จะเดินทางกลับไปในช่วงบ่าย และเวลาพักก็มาถึง ซึ่งวันนี้เป็นวันที่อาจารย์ นุ่น เบิร์ดและพี่ฮั้ว ก็ได้เตรียมตัวอาบน้ำเดินทางกลับกรุงเทพฯ เช้าของวันนี้นุ่นได้พูดกับฉันว่ามาถึงวันนี้ไม่อยากกลับเลย ยอมรับว่าวันแรกที่มาถึงนั้นมีความรู้สึกว่าเบื่อ แต่ในวันนี้ความรู้สึกเบื่อไม่รู้มันหายไปหมด ยิ่งเวลาที่จะได้กลับนั้นใจยิ่งหาย นุ่นยังบอกว่าการได้มาค่ายครั้งนี้ทำให้เขาได้รู้อะไรมากมาย โดยเฉพาะ เพื่อนในกลุ่ม 5 คน ที่มาด้วยกัน คือ นุ่น อาร์ โน้ต จิ๊บ และลูกอ๊อด
นุ่นบอกว่าอยู่ในมหาลัยเราเจอกันคุยกันและเรายิ้มให้กัน ก็แค่นั้น คือเราไม่ค่อยสนิทกันเท่าไร แต่อยู่ที่นี่ เรานอนด้วยกัน กินร่วมกัน ได้คุยกันทุกวัน ซึ่งมันทำให้เราผูกผัน และสนิทมากยิ่งขึ้น และนุ่นยังบอกอีกว่าเขาชอบฉันมาก ๆ (อาร์) นุ่น อธิบายว่าฉันเป็นคนตลก อารมณ์ดี ผิดกับที่อยู่มหาลัย และนุ่นยังถามอีกว่า อาร์เป็นคนอารมณ์ดีอย่างนี้และขำขันได้ทั้งวัน ทำไมถึงปวดหัวล่ะ ฉันเลยตอบนุ่นไปว่า ตัวตนที่แท้จริงของฉันเป็นคนที่อารมณ์ดี ขำหัวเราะได้ในเฉพาะกลุ่มเท่านั้นแหละ และในบ้างครั้ง บางเวลาภายนอก ฉันอารมณ์ดีก็จริง แต่สิ่งที่เป็น คือการกลบเกลื่อนที่ ๆ เป็นอยู่ ข้างใน คือ อาการ ปวดหัว ฉันบอกกับนุ่น อีกว่าเวลา และความสุขของฉันในแต่ละวันมีน้อยกว่าคนอื่น ๆ เวลาซะส่วนมาก ฉันหมดไปกับการปวดหัวมากกว่า และฉันก็บอกกับนุ่นว่า ฉันชอบนุ่นนะ นุ่นเป็นคนตลกติ๋งต๋องนิด ๆ เฉื่อยบ้าง แต่นุ่นก็เข้ากับพวกเราได้ดี และแล้วเวลาที่ทุกคนรอก็มาถึง ฉันและเพื่อนก็ได้ล่ำลาเพื่อน ฉันและเพื่อนร้องไห้เมื่อนุ่นจะกลับ คือพอเพื่อนจะกลับพวกเรารู้สึกถึงเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง ก่อนที่จะขึ้นรถนุ่นได้กอดกับฉัน นุ่นร้องไห้ ฉันก็รับรู้ถึงความรู้สึกนั้นว่าตัวนุ่นนั้นเองยังคงอยากอยู่ที่นี่กับพวกเรา แต่เขามีภาระหน้าที่ ที่ต้องไปทำที่กรุงเทพฯ ฉันและพี่ ๆ ทุกคนได้สวัสดีอาจารย์ พี่ฮั้วที่จะกลับ เมื่อทุกคนกลับไป ฉันและเพื่อนก็รู้สึกเหงา และลูกอ๊อดก็ได้ลงไปส่งอาจารย์ด้วยและต้องไปซื้อของขึ้นมาและรับพี่ ๆ ขึ้นมาอีก 4 คน และในวันนี้ก็มีการทำโอที (อืม มีโอทีไม่ได้เงินนะ มีแต่บุญ) โดยการตั้งเสาหล่อมีการทำขัดระดับ ก่อนที่จะทำวงกลบหน้าต่าง พี่ ๆ และเพื่อนทำโอที ถึง 3 ทุ่ม คนที่ทำโอทีก็ลงมาทานข้าว และอาบน้ำ …. (นอนซะจะได้มีแรงทำงานต่อ)***

.........จบ........

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น